Çok çok iyi bir foutbol taraftarı değilimdir ama dünkü kader maçının sonucu bir hayli neşe vericiydi.Evdeki erkeklerin çıkarttığı seslere göre maçın akıbetinin ne olduğunu anlasakta, izlemiş kadar keyif aldım. Milli takımımızı tebrik ediyorum.:)
Bir varmış bir yokmuş...80'li yılların başında, İstanbulun sakin semti Samatya'da yaşayan 3 kız çocuklu bir ailenin son ferdi olarak kilolu, esmer bir kız çocuğu dünyaya gelmiş...Bu kız çocuğu kalabalık bir ailede büyümenin verdiği ayrıcalıkla büyürken bir bakmışki kocaman bir genç kız olmuş...Sonra günlerden bir gün yakışıklı, güçlü bir adam onun gözlerinin içine bakıyormuş gel benimle dercesine...Oda hiç düşünmeden genç adamın sevgisine karşılık vermiş...Evlenmişler...Sonra etrafına bir bakmış, bütün kardeşleri kaybolmuş.. Telaşlanmış tabi.. Ama neyseki onları bulmuş,aynı zamanda çok şaşırmış.Zaman nasıl da bizden habersiz geçiyor diye düşünmüş..Çünkü o büyük ailenin daha da büyümüş olduğunu farketmiş.. Çok mutlu olmuş..Hiç olmadığı kadar abisi, tahmin edemeyeceği kadar bebekleri olmuş...Bu mutlu karelerle doldurduğu albümü cebine koymuş ve tüm bu güzellikleri kendisine bahşeden Tanrıya hep şükretmiş...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder