Bu blogta açtığım sayfayı bir nevi elektronik günlük gördüğüm için günü gününe yaşadığım herşeyi yazmak istiyorum. Aynı zamanda sevdiklerimin resimlerini burda görmek ve onunların hakkında yazmakta hoşuma gitmeye başladı.
Dün gece en küçük meleğimiz Onur'la beraberdik. Bir bebeğin gözlerinin içine baktığında, aslında çok kadar fazla şey görebilirsin ve yoğun bir duygu selini kapılabilirsin. Aynı zamanda bir de hissettiğin gelecek korkusu var ki sorma gitsin. Onun küçücük bedenine bakarken neler görürsün neler... okuldaki önlüklü hali, eli yüzü kir içinde top oynamaktan gelişi, opnun birinin üzmesi, ergenlik çağında üzülüp vede üzüceği günler, dünyayı unutup odasına kapandığında neler yapabileceği vs... Çokmu karamsarım bilmiyorum ama ben teyzesiyken bunları düşünübiliyorsam, anne ve babaları düşünemiyorum. Galiba bir yetişkinin verebileceği en büyük sınavlardan- hatta sonu bir türlü gelmeyen bir sınav bu- biri sanırım. İyi evlat yetiştirebilmek... Özgüvenli, sorumluluk sahibi, sevmeyi bilen, kötüden kaçmayı bilecek kadar cesur vs. bir evlat...
Etrafımda o kadar çok arkadaşım var ki bebek bekleyen, bebeğinin olmasını dileyen veya bebeği olup hayatı alt üst olan:)
Ama biliyorum zaman çok çabuk geçecek... 10 yıl sonra kim ne dilemiş ve ne kadarı gerçekleşmiş göreceğiz:) BEnim yeğenlerimin benden bıkacağı kesin... ve tabi ablalarımın:) çünkü ''küçük'' kardeşlerinin çocuğuna güzel güzel bakıyor olacaklar...Buradan da Duyurulur.... ohhh be...:)
Hakkımda
- SerEn
- istanbul, Türkiye
- Bir varmış bir yokmuş...80'li yılların başında, İstanbulun sakin semti Samatya'da yaşayan 3 kız çocuklu bir ailenin son ferdi olarak kilolu, esmer bir kız çocuğu dünyaya gelmiş...Bu kız çocuğu kalabalık bir ailede büyümenin verdiği ayrıcalıkla büyürken bir bakmışki kocaman bir genç kız olmuş...Sonra günlerden bir gün yakışıklı, güçlü bir adam onun gözlerinin içine bakıyormuş gel benimle dercesine...Oda hiç düşünmeden genç adamın sevgisine karşılık vermiş...Evlenmişler...Sonra etrafına bir bakmış, bütün kardeşleri kaybolmuş.. Telaşlanmış tabi.. Ama neyseki onları bulmuş,aynı zamanda çok şaşırmış.Zaman nasıl da bizden habersiz geçiyor diye düşünmüş..Çünkü o büyük ailenin daha da büyümüş olduğunu farketmiş.. Çok mutlu olmuş..Hiç olmadığı kadar abisi, tahmin edemeyeceği kadar bebekleri olmuş...Bu mutlu karelerle doldurduğu albümü cebine koymuş ve tüm bu güzellikleri kendisine bahşeden Tanrıya hep şükretmiş...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder